Schotland 2012Een bezoek aan Schotland stond al jaren bovenaan onze verlanglijst. Dit voorjaar gaan we. We willen naar het noordwesten, en reserveren een huis op Skye voor een week. Het is verstandig om in het voorjaar te gaan (niet in de zomer vanwege de muggen). We vertrekken op 23 april, en in totaal zullen we ongeveer tweeëneenhalve week wegblijven. De rust en ruimte en de vriendelijkheid van de bewoners zorgen ervoor dat we zeker ooit terug willen naar Schotland. Wat een mooi, fijn land. De foto's op deze pagina proberen te vertellen wat we op onze vakantie beleefden. Klik op de foto's voor vergrotingen. Op deze pagina vind je een verzameling van de mooiste foto's van deze vakantie.
's Ochtends op de boot op de heenreis. Het is een erg grote nachtboot (IJmuiden-Newcastle), en we slapen niet zo best vanwege licht, hitte en geruis.
Op de weg van Newcastle naar Loch Long pauzeren we 's middags bij Drumlanrig Castle. Daar is ook een leuk en gratis museum van in Schotland gemaakte fietsen door de jaren heen. Er is geen portier, geen gids, helemaal niemand. We worden vertrouwd. Ik voel me meteen thuis.
Laura drinkt thee in de verwarmde ex-stal van Drumlanrig Castle.
Achteraanzicht van Drumlanrig Castle, met een keurig symmetrische tuin waarvan het midden toch meters naast het midden van het kasteel ligt.
Ergens in de kasteeltuin vinden we deze begraafplaats. We denken dat het om paarden gaat, want op de stenen staan onder meer de namen Cherry, Fancy (1945-1957) en Tango (1959-1977).
Laura in de kasteeltuin. Het is een heerlijk rustgevende omgeving voor een middagpauze.
Voor onze eerste nacht in Schotland hebben we een hotelkamer gereserveerd in de Village Inn in Arrochar, een dorpje aan Loch Long, een lang meer vlakbij Loch Lomond dat in open verbinding staat met de Atlantische Oceaan. Op onze bedden liggen teddyberen als welkom. Het is een fijn hotel, met goed eten en drinken en vriendelijke mensen.
Meestal is het weer mooi, maar soms barst het even los. Laura in de regen en wind op een rustplaats.
Dorpje waar we lunchen, vlak vóór de brug naar Skye.
Veel brem en rechts op de foto de (erg hoge) brug naar Skye.
We willen naar Harris, maar als we in het havenstadje Uig aankomen, in het noorden van Skye, blijkt dat de boot vanochtend al ging. Jammer. We bellen het B&B op Harris op, en besluiten om in Uig te blijven slapen en morgen naar Harris te gaan. We vinden een fijne B&B (Drumaine) en een fijn restaurant (Ferry Inn). De kok van de Ferry Inn (later vertelt onze B&B-eigenaar Joy ons dat hij vroeger roadie van The Who was) vermaakt ons en geeft tips over wat we op Skye kunnen doen. Joy van B&B Drumaine komt uit New Mexico en is getrouwd met een Engelsman die ze heeft ontmoet toen ze tien jaar in Japan woonde. We mogen zelf onze kamer uitkiezen. De deur van het huis gaat niet op slot. Er is hier geen criminaliteit (nou ja, behalve dan die mevrouw die onlangs het postkantoor heeft opgelicht voor 10.000 pond). Deze foto heb ik gemaakt in de spiegel op onze kamer in Drumaine in Uig.
De boot naar Harris deint hevig. Iemand van Curaçao die ik er tegen het lijf loop, noemt het zelfs storm. Hij zoekt het graf van MacBeth.
De kust van Harris ligt bezaaid met kleine eilandjes.
Typerend landschap op Harris. Harris en Lewis zijn twee eilanden (deel van de Outer Hebrides), die aan elkaar vast zitten. Wij zijn op het zuidelijke deel, dat Harris heet (ter verwarring: noord-Harris ligt in het zuiden van Lewis).
Harris kent nauwelijks bomen. Het ziet er soms uit als een maanlandschap, maar is vaak zompig, met veel mos, beken en lochs en een enkele struik.
Begraafplaats op Harris met een prachtig zandstrand erachter.
Laura leunt tegen de wind op het strand Luskentyre. Harris kent veel van dergelijke fraaie zandstranden. Maar het waait er zo hard, dat het er ijskoud is.
Kasteel Amhuinnsuidhe wordt nog gewoon bewoond (op de deur hangt een briefje: hou er alstublieft rekening mee dat dit een privé-huis is). Het staat eigenlijk middenop de weg, één van de twee wegen op Harris.
Langs de weg staat in the middle of nowhere een schooltje. Het uitzicht vanaf het schoolplein is niet mis.
De volgende ochtend maken we een wandeling in de omgeving van onze B&B.
We zorgen ervoor dat we een beetje in de buurt van de weg blijven. Verdwalen is hier al te makkelijk, en er wonen erg weinig mensen.
Meer landschap op Harris.
En nog meer.
Dorp.
In een tweed-winkel op Harris.
In een gezellige tearoom in Tarbert, de havenstad op Harris, hebben ze een mooie, zachte pup.
We varen terug naar Skye, en rijden naar onze vooraf gereserveerde B&B in Carbost (zie foto). Ze hebben er zelfgebakken zuurdesembrood. Carbost blijkt een leuk dorp, waar de Talisker-distilleerderij prominent aanwezig is. Het uitzicht is weer eens prachtig.
Tijdens het grootste deel van de rondleiding in de Talisker-distilleerderij mogen we geen foto's nemen. Wel van de oudste vaten die ze nog hebben liggen, Talisker uit 1979 (achter glas).
Zicht op Carbost, met de distilleerderij aan het water (de oceaan).
Landschap op Skye.
Ons huis op Skye, nabij Elgol, blijkt heel veel groter dan we hadden verwacht. Zo zijn er maar liefst vier slaapkamers. In de centrale hal staat een tafeltennistafel. Het uitzicht is adembenemend. Het ligt erg afgelegen, aan een doodlopende weg. De weg wordt een graspad en ongeveer 50 meter verderop ligt het huis.
Het hele huis is ingericht in een jaren-zeventig-stijl. Dit is de eetkamer. Het is gebouwd in het begin van de jaren zeventig en wordt sinds enkele jaren later verhuurd. Sindsdien is er weinig aan veranderd (behalve een nieuwe wasmachine, magnetron, televisie). Het ruikt er zelfs naar de jaren zeventig. Her en der staan foto's en andere persoonlijke bezittingen.
Meer jaren-zeventig-interieur. Al snel draaien we de fauteuils in de zitkamer om zodat we naar buiten kunnen kijken.
Uitzicht vanuit ons huis op de tuin en de zee. De omgeving is heerlijk stil en het is er 's nachts erg donker.
Laura in de tuin van ons huis.
Laura brengt me thee terwijl ik in de tuin zit.
Het huis is zo groot dat we (met enige overdrijving) spreken van de westvleugel en de oostvleugel. Dit is het zicht vanuit de oostvleugel (de keuken) naar de westvleugel (de serre). Van voor naar achter zie je de eetkamer, de hal met tafeltennistafel, de zitkamer en in de verte de serre.
Weggetje in de omgeving van ons huis.
Zicht op ons huis vanuit de verte.
Een paadje door de tuin en het bos leidt ons omlaag naar ons strandje, aan zee.
Omgeving van het huis met uitzicht.
Het dorp waar ons huis ligt, Drinan, bestaat uit vier huizen. Het dorp kent geen straatnaam, alleen huisnummers. Als je goed kijkt, zie je in de verte de boerderij van onze buren.
Er zijn veel schapen en lammetjes, maar ook veel koeien, en er zijn meerdere plekken waar Schotse hooglanders grazen. Ook zij lopen in de wei en over straat. Veeroosters zijn er niet om vee van de weg te houden, maar om verschillende weidegebieden te scheiden.
Een boer is bezig turf te steken.
Een ring in Duncan House. De kok van de Ferry Inn in Uig had ons een bezoek aan edelsmid Garth Duncan aangeraden. Garth Duncan heeft een Schotse vader en een Finse moeder en heeft lang in Californië gewoond voordat hij merkte dat zijn roots in Schotland lagen en hij moest terugkeren. Hij heeft alle tijd en is erg vriendelijk, zoals vrijwel iedereen die we in Schotland ontmoeten.
Laura nabij de "otterbocht", een bocht in de weg rond een baai die we zo noemen omdat er schijnbaar veel otters wonen. Maar wij krijgen ze niet te zien.
The Blue Shed Cafe, onze favoriete tea room op de weg naar de bewoonde wereld. Heerlijke, handgemaakte biologische cakes. En achter de tea room staat een varken in de wei.
Ik (foto door Laura bij Blue Shed Cafe).
Laura (herkenbaar vanwege de roze broek) staat in het weidse landschap. Dit is aan het begin van onze iets te lange wandeling.
Samen in Schots landschap (foto gemaakt met zelfontspanner).
Zicht op Camasunary Bay. Onze wandelroute loopt over het strand en dan terug langs de steile kust. We hebben in Schotland vrijwel elke dag mooi weer, met zon en een strakblauwe lucht. Vandaag is het tegen de twintig graden en we verbranden allebei.
De terugweg loopt vlak langs een afgrond langs de kust.
Laura loopt over het pad. Dit is ongeveer de plek waar één van Laura's knuffeltjes uit haar broekzak ontsnapt. We lopen nog terug om te zoeken, maar we vinden 'm niet terug.
Vreemde wolkenpartij boven de bergen achter het huis van onze buren.
Prachtig natuurschoon in het noordoosten van Skye.
Laura tegen het hekje boven de steile kliffen.
Lammetjes op een graf, da's wel erg fotogeniek.
Vervallen kerk met grazende schapen.
Schapen bij een graf.
Uitzicht uit ons huis bij zonsondergang.
Zoek de reiger.
Bar in Sligachan.
Landschap.
Schapen op de weg.
Als we op de ochtend van onze laatste dag op Skye wakker worden, sneeuwt het zowaar even. Maar een kwartiertje later breekt de zon alweer door.
Op onze laatste dag op Skye maken we een boottocht. We zijn met alleen de schipper, Colin uit Californië/Londen en wij twee. We varen van Elgol naar Loch Coruisk, over Loch Scavaig, met prachtig uitzicht op de bergen, de Black Cuillins.
Berg.
Over land is Loch Coruisk moeilijk te bereiken. Eén pad voert langs de zogeheten "bad step", een punt waar je nauwelijks over de rotsen kunt klauteren.
Rond Loch Coruisk liggen vele zeehonden te genieten van de zon. Eentje duikt er juist onder water.
Meer zeehonden.
Een rivier vanuit Loch Coruisk mondt uit in zee.
Loch Coruisk.
Laura bij Loch Coruisk.
Loch Coruisk.
Vlakbij Loch Coruisk zie ik een rood, plastic krat liggen in het natuurschoon. Dat kan natuurlijk niet. Ik klauter een eindje om het eruit te halen. Hier draagt Colin het krat terug.
Oude vliegtuigen boven Loch Scavaig, gefotografeerd vanaf de boot.
Een klein en erg gezellig theehuisje in Balquhidder, waar we een paar dagen zijn.
Oud kasteel in aanbouw in Edinburgh.
Per ongeluk vinden we in de gebouwen van de universiteit in Edinburgh deze gezellige pub.
Op deze pagina vind je nog meer foto's van deze vakantie.
